Με αφορμή τις πρόσφατες συγκρούσεις μεταξύ μεταναστών μουσουλμάνων και της Αστυνομίας, θα ήθελα να μοιρασθώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις μου πάνω στη μεταναστευτική πολιτική της χώρας μας ή καλύτερα στην έλλειψή της .
Κατ’αρχάς νομίζω ότι επιβάλλεται η υπέρβαση του ψευτοδιλήμματος που συχνά βλέπουμε στο δημόσιο λόγο στη χώρα μας ανάμεσα σε μια « αριστερή προοδευτική» προσέγγιση και μια «δεξιά ρατσιστική» αντιμετώπιση του προβλήματος που είναι, νομίζω, υπεραπλουστευτική και δεν οδηγεί πουθενά.
Πράγματι όσο ανακριβές είναι ότι οι μετανάστες νοθεύουν τη φαντασιακή καθαρότητά μας ως έθνους άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι, επειδή οι ελιτ της χώρας μας έχουν σε μεγάλο βαθμό εκκοσμικευθεί, κρίνοντας εξ ιδίων, αντιμετωπίζουν μάλλον αποστασιοποιημένα το ρόλο της θρησκείας στη δημιουργία ταυτοτήτων στην εποχή μας και στην κοινωνική και εθνική συνοχή μια χώρας.
Η πολιτική ορθότητα επίσης δεν είναι νομίζω πάντα το καλύτερο εργαλείο για να καταλάβουμε και να αντιμετωπίσουμε τόσο σύνθετα προβλήματα και η πείρα άλλων χωρών διδάσκει ότι η πολυδιαφημισμένη πολυπολιτισμικότητα δε δουλεύει με πολιτικές αυτόματου πιλότου,όπως δυστυχώς συμβαίνει στην Ελλάδα. .
Το ανθρώπινο δυναμικό είναι πλούτος για μια χώρα όταν αυτή μπορεί και το αξιοποιεί και το εντάσσει στον εθνικό της κορμό όχι όταν προσθέτει στρατιές άνεργων και εξαθλιωμένων μαζών στις ήδη υπάρχουσες δημιουργώντας γκέτο και οξύτατο πρόβλημα κοινωνικής ειρήνης στις πόλεις και ριζική αλλαγή του εθνικού χαρακτήρα της υπαίθρου με τη δημιουργία εθνικώς συμπαγών νησίδων μεταναστών με κάθε είδους αυτάρκεια.
Eθελοτυφλούμε, έτσι, αν δε βλέπουμε τις προϋποθέσεις κοινωνικών, οικονομικών και εν τέλει εθνικών τριβών που το πρόβλημα στην προοπτική κάποιου χρόνου δημιουργεί. Εν ολίγοις η ανεξέλεγκτη μετανάστευση αυτού του είδους από ευλογία, που θα μπορούσε να είναι, γίνεται πρόβλημα και προκαλεί συνεχείς πιέσεις για μείωση της αξίας της εργασίας ως συντελεστή της παραγωγικής διαδικασίας. Αυτά χωρίς ουδαμώς να παραβλέπεται η θετική αναπτυξιακή και δημογραφική της πλευρά.
H σημερινή κατάσταση από τη μια πλευρά της αδυναμίας ένταξης των νόμιμων μεταναστών και ιδιαίτερα των παιδιών τους στον οικονομικό και κοινωνικό κορμό της χώρας και από την άλλη ή αποτυχία ανάσχεσης ή τουλάχιστον στοιχειώδους ρύθμισης με ανθρωπιά του φαινομένου της αθρόας εισόδου λαθρομεταναστών- της μεγαλύτερη σε ποσοστό πληθυσμού στην Ε.Ε- αποτελούν θρυαλλίδα στα θεμέλια και υπονόμευση της οικονομικής , κοινωνικής και εθνικής σταθερότητας και γαλήνης της Ελλάδας. Αποτέλεσμα είναι η δημιουργία πολυπληθών ομάδων δυσαρεστημένων ανθρώπων ανάμεσά μας με νοοτροπία και διάθεση πέμπτης φάλαγγας. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει αν σύντομα βρεθούν καλοθελητές γείτονές μας που θα σπεύσουν να υιοθετήσουν και να προσφέρουν την «προστασία» τους στις ομάδες αυτές για ίδιους φυσικά λόγους.
Είναι ανεύθυνο εκ μέρους μας να τοποθετούμαστε αδιάφοροι μπροστά σ’αυτή τη πραγματικότητα, όταν μάλιστα ο εφησυχασμός μας συχνά πηγάζει από το γεγονός ότι το πρόβλημα αυτό, λόγω του τόπου κατοικίας μας, δε μας θίγει άμεσα. Εδώ ισχύει το αρχαίο ‘ των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν’ δηλ. εμείς τραγουδάμε ενώ τα σπίτια μας καίγονται.
Σχετικά σοκάρει η σχεδόν παντελής έλλειψη του μεγάλου αυτού θέματος από το δημόσιο λόγο των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων τους καθ’οδόν προς τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου, ως εάν θέλουν με τη σιωπή τους αυτή να το εξορκίσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου