Για τα δάση Νο5 (19-06-09) Δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 18-07-09

Η δημόσια συζήτηση για τις πυρκαγιές που άρχισε και φέτος με την έναρξη του θέρους, αντί να διαφωτίζει, φοβούμαι ότι τελικά συσκοτίζει τα πράγματα δικαιώνοντας έτσι αυτούς που έλεγαν μετά τη μεγάλη καταστροφή του 2007 ότι η αδυναμία μας να μαθαίνουμε, ως κράτος και κοινωνία, από τα λάθη μας αποτελεί εξίσου μεγάλη, αν όχι μεγαλύτερη τραγωδία.

Έτσι όλως εσφαλμένα δίνεται μεγάλη έμφαση και τώρα στην επάρκεια των πυροσβεστικών μέσων και του προσωπικού- που βεβαίως έχουν τη σημασία τους- αλλά χωρίς να τονίζεται η ασυγκρίτως μεγαλύτερη αξία της πρόληψης με πιο σημαντική απ’όλα τη θεσμική θωράκιση των περιαστικών ορεινών όγκων του Λεκανοπεδίου ( Υμηττός, Πεντέλη, Πάρνηθα, Αιγάλεω).

Ιδού πράγματι πεδίο δράσης λαμπρό για το ΥΠΕΧΩΔΕ να προχωρήσει στον άμεσο και χωρίς κανένα δισταγμό χαρακτηρισμό των περιοχών αυτών ως εθνικών δρυμών/πάρκων, δηλ. ζωνών Α, όπου δε θα επιτρέπεται απολύτως καμία άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα πέραν της φυσιολατρίας , όπως ζητείται εδώ και χρόνια από όλες τις περιβαλλοντικές οργανώσεις αλλά και τους κατοίκους των γειτονικών δήμων. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κοπεί επί τέλους κάποτε η όρεξη των όσων ονειρεύονται την περαιτέρω « αξιοποίηση» ( διάβαζε καταστροφή) των περιοχών δια των γνωστών παλαιών και δοκιμασμένων μεθόδων της ψευδοκτηνοτροφίας, διάνοιξης οδών, κατασκευής αναψυκτηρίων και πολιτιστικών/αθλητικών κέντρων καθώς και δια της προβολής αμφιβόλου βασιμότητας τίτλων ιδιοκτησίας ποικιλώνυμων συνεταιρισμών και Ιερών Μονών αποκτηθέντων σε σκοτεινές εποχές . Εν ανάγκη με την απαλλοτρίωσή τους για λόγους δημόσιου συμφέροντος που σίγουρα αποτελεί η εξασφάλιση στους κατοίκους του Λεκανοπεδίου του ύψιστου αγαθού που είναι το οξυγόνο το οποίο αναπνέουν. Πρέπει να γίνει απολύτως σαφές στους πολιτικούς ταγούς μας ότι ο κόσμος έχει κουραστεί πλέον από αυτή την «ανάπτυξη» που κυριολεκτικά « δεν πάει άλλο».

Μετά τη λήψη ενός τέτοιου μέτρου ο κίνδυνος πυρκαγιάς είναι σίγουρο ότι θα μειωθεί αν όχι εκμηδενιστεί. Ο κ. Πρωθυπουργός έχει επανειλημμένα δεσμευθεί με δημόσιες δηλώσεις του ότι θα πάρει μέτρα για να ανακόψει την πορεία αυτή υποβάθμισης του περιβάλλοντος και για τη βελτίωση της καθημερινότητας και του επιπέδου της ποιότητας ζωής στο Λεκανοπέδιο, όπου μένει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας. Δεν ήλθε ο χρόνος άραγε για να γίνουν αυτά τα λόγια πράξη;

Αν κάτι τέτοιο δε γίνεται ποιο είναι το νόημα αυτών των μονότονα κάθε χρόνο αυτή την εποχή επαναλαμβανόμενων ανιαρών συζητήσεων για την επάρκεια των πυροσβεστικών μέσων και την ταυτότητα των εμπρηστών;

Για την αλλαγή ηγεσίας στην ΕΥΠ (16-07-2009)

Η συζήτηση για το αν η Κυβέρνηση έκανε καλώς ή κακώς να αλλάξει την ηγεσία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών επισκίασε ( κακώς ) το σοβαρότερο νομίζω ακόμη ζήτημα της τοποθέτησης ενός Εισαγγελέα δηλ. ενός κατεξοχήν νομικού –δέχομαι επιτυχημένου και ικανού- επικεφαλής μιας Υπηρεσίας με πολύ ευρύτερη αποστολή από την απλή εφαρμογή του νόμου και δη την πάταξη της τρομοκρατίας και την καταστολή του οργανωμένου εγκλήματος.

Τούτο φοβούμαι αποτελεί διεθνή πρωτοτυπία και έκφραση ενός ιδιότυπου νομικισμού που εξισώνει το πολύ σύνθετο και με πολλές διεθνείς παραμέτρους έργο της ΕΥΠ με εκείνο της εφαρμογής των νόμων. Θα ήταν πράγματι λάθος υπό το πρίσμα αυτό το μέρος δηλ. η αναμφισβήτητα επιτυχής συμβολή της στην πάταξη της τρομοκρατίας παλαιότερα και η καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος στις μέρες μας να θεωρηθεί κύρια αποστολή της ΕΥΠ όπως φαίνεται να σηματοδοτεί η ιδιότητα του νέου Αρχηγού της. Τούτο δεν είναι σύμφωνο ούτε με το νόμο που ρυθμίζει τη λειτουργία της Υπηρεσίας αυτής αλλ’ ούτε και με το παραδοσιακό ρόλο της στην προάσπιση των πολλών και διάφορων συμφερόντων της χώρας μας στο εσωτερικό και ιδιαίτερα στο εξωτερικό. Σχηματικά τούτο μου φαίνεται ως εάν στις ΗΠΑ το FBI απορροφούσε τη CIA .

Ειλικρινά εύχομαι να κάνω λάθος και να μην ανακαλύψουμε γρήγορα ότι εδώ έγινε μια μεγάλη παρεξήγηση.

Για τα σκουπίδια Νο 3 (09-07-2009)

Επειδή φαίνεται ότι στη χώρα μας κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί πριν φθάσουμε κυριολεκτικά στο «αμήν» παίρνω το θάρρος να διατυπώσω την αφελή απορία γιατί το αρμόδιο Υπουργείο ( ΥΠΕΧΩΔΕ ή Εσωτερικών) δεν επεξεργάζεται ένα πρακτικό και λειτουργικό μοντέλο διαχείρισης των αποριμμάτων επωφελούμενο από τις χιλιάδες ιδέες που έχουν διατυπωθεί πάνω στο δυστυχώς για την Ελλάδα μεγάλο και αδικαιολόγητα χρονίζον αυτό θέμα. Στη συνέχεια το μοντέλο αυτό θα μπορούσε να δοθεί στους διάφορους ΟΤΑ για να προσαρμοσθεί αναλόγως στην κάθε ατομική περίπτωση και να υλοποιηθεί ατομικά ή με τη συνεργασία περισσότερων του ενός φορέων για την εξοικονόμηση πόρων με τη διαχείριση του προβλήματος σε μεγαλύτερη κλίμακα. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι κάτοικοι του Γραμματικού καθώς και εκείνοι της Φυλής έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται και να μη θέλουν τα σκουπίδια άλλων Δήμων στην αυλή τους. Νομίζω στη θέση τους και εμείς το ίδιο θα κάναμε.

Μπροστά στην κατάσταση αυτή και τα επερχόμενα πρόστιμα της ΕΕ για τις χιλιάδες παράνομες χωματερές ανά τη χώρα είναι καιρός για τους πολιτικούς μας ταγούς να συνειδητοποιήσουν το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούμαστε και να μεθοδεύσουν ορθολογικούς τρόπους διαχείρισης του προβλήματος (κατάλληλος διαχωρισμός των αποριμμάτων από το κάθε νοικοκυριό πριν βγουν στο δρόμο, κομποστοποίηση των οργανικών , ανακύκλωση των συσκευασιών κ.λπ) με τη σύγχρονη απόρριψη ατεκμηρίωτων μεθόδων όπως εκείνη των δεματοποιητών, που ισοδυναμούν με κουκούλωμα των σύμμεικτων σκουπιδιών κάτω από το χαλί, και που έχουν βαθιά διχάσει τις τοπικές κοινωνίες δύο τουλάχιστον Δήμων, ως ο υπογράφων γνωρίζει, της Καλαμάτας και Οιτύλου. Αντ’αυτού δυστυχώς πληροφορούμαι ότι ασκούνται πιέσεις στους κατοίκους των ανωτέρω Δήμων να δεχθούν την απαράδεκτη αυτή μέθοδο διαχείρισης των αποριμμάτων υπέρ της οποίας σημειωτέον δεν έχει συνηγορήσει ούτε ένας περί το περιβάλλον ειδικός επιστήμονας.

Τα συμπεράσματα δικά σας.