Η δημόσια συζήτηση για τις πυρκαγιές που άρχισε και φέτος με την έναρξη του θέρους, αντί να διαφωτίζει, φοβούμαι ότι τελικά συσκοτίζει τα πράγματα δικαιώνοντας έτσι αυτούς που έλεγαν μετά τη μεγάλη καταστροφή του 2007 ότι η αδυναμία μας να μαθαίνουμε, ως κράτος και κοινωνία, από τα λάθη μας αποτελεί εξίσου μεγάλη, αν όχι μεγαλύτερη τραγωδία.
Έτσι όλως εσφαλμένα δίνεται μεγάλη έμφαση και τώρα στην επάρκεια των πυροσβεστικών μέσων και του προσωπικού- που βεβαίως έχουν τη σημασία τους- αλλά χωρίς να τονίζεται η ασυγκρίτως μεγαλύτερη αξία της πρόληψης με πιο σημαντική απ’όλα τη θεσμική θωράκιση των περιαστικών ορεινών όγκων του Λεκανοπεδίου ( Υμηττός, Πεντέλη, Πάρνηθα, Αιγάλεω).
Ιδού πράγματι πεδίο δράσης λαμπρό για το ΥΠΕΧΩΔΕ να προχωρήσει στον άμεσο και χωρίς κανένα δισταγμό χαρακτηρισμό των περιοχών αυτών ως εθνικών δρυμών/πάρκων, δηλ. ζωνών Α, όπου δε θα επιτρέπεται απολύτως καμία άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα πέραν της φυσιολατρίας , όπως ζητείται εδώ και χρόνια από όλες τις περιβαλλοντικές οργανώσεις αλλά και τους κατοίκους των γειτονικών δήμων. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κοπεί επί τέλους κάποτε η όρεξη των όσων ονειρεύονται την περαιτέρω « αξιοποίηση» ( διάβαζε καταστροφή) των περιοχών δια των γνωστών παλαιών και δοκιμασμένων μεθόδων της ψευδοκτηνοτροφίας, διάνοιξης οδών, κατασκευής αναψυκτηρίων και πολιτιστικών/αθλητικών κέντρων καθώς και δια της προβολής αμφιβόλου βασιμότητας τίτλων ιδιοκτησίας ποικιλώνυμων συνεταιρισμών και Ιερών Μονών αποκτηθέντων σε σκοτεινές εποχές . Εν ανάγκη με την απαλλοτρίωσή τους για λόγους δημόσιου συμφέροντος που σίγουρα αποτελεί η εξασφάλιση στους κατοίκους του Λεκανοπεδίου του ύψιστου αγαθού που είναι το οξυγόνο το οποίο αναπνέουν. Πρέπει να γίνει απολύτως σαφές στους πολιτικούς ταγούς μας ότι ο κόσμος έχει κουραστεί πλέον από αυτή την «ανάπτυξη» που κυριολεκτικά « δεν πάει άλλο».
Μετά τη λήψη ενός τέτοιου μέτρου ο κίνδυνος πυρκαγιάς είναι σίγουρο ότι θα μειωθεί αν όχι εκμηδενιστεί. Ο κ. Πρωθυπουργός έχει επανειλημμένα δεσμευθεί με δημόσιες δηλώσεις του ότι θα πάρει μέτρα για να ανακόψει την πορεία αυτή υποβάθμισης του περιβάλλοντος και για τη βελτίωση της καθημερινότητας και του επιπέδου της ποιότητας ζωής στο Λεκανοπέδιο, όπου μένει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας. Δεν ήλθε ο χρόνος άραγε για να γίνουν αυτά τα λόγια πράξη;
Αν κάτι τέτοιο δε γίνεται ποιο είναι το νόημα αυτών των μονότονα κάθε χρόνο αυτή την εποχή επαναλαμβανόμενων ανιαρών συζητήσεων για την επάρκεια των πυροσβεστικών μέσων και την ταυτότητα των εμπρηστών;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου