Διερωτάται κανείς ποια χρησιμότητα έχει για την ποιότητα και τη διαφάνεια της δημοκρατίας μας η τακτικά και σχεδόν μηχανικά υποβολή κάθε χρόνο στον Πρόεδρο της Βουλής ( και η δημοσίευσή του στη συνέχεια στα ΜΜΕ) του περίφημου πόθεν έσχες των πατέρων του έθνους.
Η διαδικασία αυτή, φοβούμαι, έχει τελείως εκφυλιστεί, αφού στερείται δύο βασικών χαρακτηριστικών :
Πρώτον, δε μας πληροφορεί σε ποια οικονομική κατάσταση ήταν το ελεγχόμενο πρόσωπο όταν εισήλθε στην πολιτική και σε ποια βρίσκεται σήμερα. Να δούμε δηλ. αν μπήκε στην πολιτική για να υπηρετήσει, ως διατείνονται όλοι, ή αν σκοπός του ήταν ο προσωπικός πλουτισμός και
Δεύτερον, πώς η διαδικασία αυτή μπορεί να έχει στοιχειώδη αξιοπιστία, όταν ο έλεγχος των σχετικών δηλώσεων γίνεται από τους ίδιους τους ελεγχομένους ( και όπως λέει και ο λαός ‘κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει’ ) και όχι, όπως θα έπρεπε, από μια ανεξάρτητη Αρχή υπεράνω πάσης υποψίας και οποιασδήποτε πολιτικής δέσμευσης. Τηρουμένων των αναλογιών κάτι όπως ο θεσμός του Τιμητή στην αρχαία Ρώμη.
Για να είμαστε δίκαιοι, σοβαροί και φωτισμένοι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου έχουν κατά καιρούς επισημάνει τις αδυναμίες αυτές του ισχύοντος συστήματος χωρίς όμως να έχει γίνει τίποτε μέχρι σήμερα προς την κατεύθυνση της αλλαγής του,παρότι η Βουλή θα μπορούσε να το έχει κάνει. Η συνέχιση του με την σημερινή μορφή οδηγεί στα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα και είναι άδικο για του ίδιους του πολιτικούς που δεν έχουν να κρύψουν τίποτα- την πλειονότητά τους θέλουμε να πιστεύουμε – αφού ή κοινή γνώμη το βλέπει ‘σαν στάχτη στα μάτια του κόσμου’ και σίγουρα δε βοηθάει στην ενίσχυση της κλονισμένης στις μέρες μας αξιοπιστίας της πολιτικής και των πολιτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου