Για τα δάση ( 8-9-2007) Νο 4

- Φοβούμαι ότι χειρότερο κι από την πρόσφατη καταστροφή είναι η αδυναμία (ή απροθυμία μας ;) να διδαχθούμε απ’αυτήν. Σχετικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, όταν θρηνούσαμε την καταστροφή της Πάρνηθας, δεν μπορούσαμε ποτέ να φαντασθουμε ότι υπάρχουν και χειρότερα. Έτσι εκπλήσσουν και ‘σοκάρουν’ οι κατωτέρω διαπιστώσεις :

- ΄Οτι δεν υπήρχε θεματική ενότητα ‘περιβάλλον’ στην προ ημερών συζήτηση από τηλεόρασης των πολιτικών αρχηγών ( με ευθύνη άραγε τίνος;) παρά την προτροπή πάντων, του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας συμπεριλαμβανόμενου, για την πρόταξή του στις προτεραιότητες της κοινωνίας μας.

- Στο δημόσιο λόγο δε γίνεται η αναφορά που πρέπει στην ομόφωνη απόφαση της Βουλής του 1993 για συνολικό πρόγραμμα δασοπροστασίας και το γεγονός ότι αυτό έχει μείνει στο συρτάρι γιατί προφανώς τα κόμματα που μας κυβέρνησαν έκτοτε δεν καταδέχθηκαν να εφαρμόσουν κάτι που είχε προτείνει μια άλλη κυβέρνηση, έστω κι αν είχαν συμφωνήσει σ’αυτό και τα ίδια.

- Ότι τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 2000 δηλ. το ΠΑΣΟΚ και η Ν. Δημοκρατία δεν απορρόφησαν ούτε ένα ευρώ για δασοπροστασία από τα σχετικά κονδύλια της ΕΕ, μια άλλη θλιβερή μοναδικότητα της χώρας μας εντός της Ένωσης.

- Ότι η Ν. Δημοκρατία, που φιλοδοξεί να ξανακυβερνήσει τη χώρα, αρνείται πεισματικά και με διάφορες δικαιολογίες να δεσμευτεί ότι θα συστήσει Υπουργείο Περιβάλλοντος, του οποίου θα προίσταται κυβερνητικό στέλεχος με ιδαίτερο κύρος και βάρος, και αυτό παρά τις παραινέσεις πολλών, συμπεριλαμβανόμενης της έγκριτης εφημερίδας σας.

- Ότι δε γίνεται καμιά κουβέντα για τον ανεξέλεγκτο τρόπο πώλησης και αγοράς γης από μοναστήρια και άλλους μεγάλους «ιδιοκτήτες γης» ( εντός ή εκτός εισαγωγικών) σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς και φυσικά πρόσωπα. Μήπως ένα σημαντικό μέρος της ετήσιας αύξησης του ΑΕΠ οφείλεται στην ανεξέλεγκτη οικοδομική δραστηριότητα και αυτό εξηγεί το δισταγμό να αντιμετωπισθεί το μεγάλο πρόβλημα των χρήσεων γής, που ζητούν ακόμη και κυβερνητικοί βουλευτές ;

- Γιατί δε μιλάμε όσο πρέπει για την ανάγκη επικαιροποίησης της ποινικής νομοθεσίας για τους εμπρηστές και ιδιαίτερα για την αυστήρή εφαρμογή της από τις διωκτικές αρχές και τα δικαστήρια ;. Ποιος αλήθεια αμφιβάλλει ότι ο εμπρησμός εκ δόλου αποτελεί κακούργημα;

- Γιατί αλήθεια στο πολιτικό λόγο των κομμάτων τηρείται, με πολύ λίγες εξαιρέσεις, αιδήμων σιγή για την τύχη των αυθαιρέτων, τουλάχιστον εκείνων που έχουν τελεσίδικα κριθεί τέτοια;

- Παρότι η πρόσφατη καταστροφή ανέδειξε με διαύγεια ότι η πρόληψη είναι πολύ σημαντικότερη από την καταστολή, η απλή αυτή αλήθεια δε φαίνεται να έχει επαρκώς συνειδητοποιηθεί από τους ταγούς μας.