Αν κάτι είναι παρήγορο τις μαύρες αυτές μέρες μετά την τελευταία μεγάλη οικολογική καταστροφή στη Β.Α Αττική είναι η μεταστροφή, έστω και δειλή, στον τρόπο που αυτή αντιμετωπίζεται και από τους πολιτικούς και από τα ΜΜΕ.
Έτσι ενώ δεν έλειψε η απολύτως δικαιολογημένη κριτική εκ μέρους της Αντιπολίτευσης για τον τρόπο αντιμετώπισης της μεγάλης πυρκαγιάς από την Κυβέρνηση , αναπτύχθηκε αυτή τη φορά ένας γόνιμος προβληματισμός πάνω στη διαχρονικότητα του φαινομένου, μια διάθεση αυτοκριτικής ( αφού οι πάντες όσοι κυβέρνησαν την περίοδο της Μεταπολίτευση φέρουν σοβαρές ευθύνες γι αυτό) και το σπουδαιότερο δόθηκε έμφαση στο τί δέον γενέσθαι την περίφημη ‘επόμενη μέρα’ που είναι ήδη μαζί μας.
Από πλευράς τύπου εξάλλου , επί τέλους , ακούστηκε αυτό που πολλοί σκέφτονταν και λίγοι ξεστόμιζαν ότι δηλ. «δεν μπορεί να είμαστε αλληλέγγυοι με τους συμπολίτες μας που χτίζουν αυθαίρετα μέσα στο δάσος και μετά παραπονούνται για την κρατική αυθαιρεσία» ( Ε. Τριανταφύλλου, Καθημερινή 26-8-09). Δόθηκε επίσης αυτή τη φορά ίση αν όχι μεγαλύτερη έμφαση στην οικολογική καταστροφή και τις επιπτώσεις της πάνω στη ζωή και την υγεία όλων μας σε σχέση με τη ζημιά στις ανθρώπινες περιουσίες και το παραγωγικό ιστό της περιοχής, πράγματα βεβαίως διακριτά πλην αλληλένδετα.
Αυτό που σοκάρει,πάντως, είναι ότι παρά τις καταστροφές του 2007 (όταν από το σύνολο των καμένων δασών της Ευρώπης το 55% ήταν ελληνικά) δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψη , σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Επιτροπής Περιβάλλοντος βουλευτή κ. Κ. Μητσοτάκη, και πάλι ( μετά εκείνες της Ολομέλειας της Βουλής του 1993) ούτε οι εισηγήσεις περί του πρακτέου της Επιτροπής αυτής του Μαϊου 2008, που διατυπώθηκαν ακριβώς εν όψη και με γνώμονα την οδυνηρή εμπειρία του προηγούμενου έτους. Βρίσκεται δηλ. προφανώς και το πόρισμα αυτό όπως και εκείνο του 1993 θαμμένο κάπου σε κάποιο συρτάρι της Βουλής. Είναι απορίας άξιον ότι παρά την ολιγωρία αυτή, άμεση συνέπεια της οποίας ήταν και η καταστροφή που ζήσαμε προ ημερών, ουδείς κυβερνητικός πολιτικός υπεύθυνος ένιωσε την ανάγκη να απολογηθεί στον ελληνικό λαό και να παραιτηθεί.
Αυτό που είναι φανερό, τουλάχιστον καθόσον αφορά την περιβάλλουσα και γειτνιάζουσα με το Λεκανοπέδιο περιοχή, είναι ότι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες,καταπατητές και κερδοσκόποι της γης σε αγαστή σύμπνοια με ανθρώπους της Αυτοδιοίκησης και διεφθαρμένους εκπροσώπους της Κεντρικής Διοίκησης βυσοδομούν σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος κλέβοντας και καταστρέφοντας ανερυθρίαστα δημόσια γη και κάνοντας, όπως λέει ο λαός μας «μνημόσυνα με ξένα κόλυβα», εν προκειμένω τη ζωή και την υγεία του κοινωνικού συνόλου δηλ. όλων μας.
Είναι ηθικό και πολιτικό χρέος όλων των πολιτικών δυνάμεων επί τέλους να αφυπνισθούν και σταθούν απέναντι σ’αυτό το διαχρονικό σκάνδαλο, όχι μόνο με λόγια αλλά με πράξεις, θέτοντας τέρμα σ’αυτή την απολύτως απαράδεκτη κατάσταση που ντροπιάζει και εκθέτει τη χώρα μας στα μάτια όλου του πολιτισμένου κόσμου υποθηκεύοντας το μέλλον της και το μέλλον των παιδιών μας . Η υπομονή του κόσμου βαίνει εξαντλούμενη. Αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι γνωστό. Απουσιάζει, όμως , φαίνεται η πολιτική βούληση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου