Πιστεύω ότι αποτελώ μέρος ενός πολύ μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας – δεν έχει σημασία αν είμαστε περισσότεροι ή λιγότεροι από τους υπολοίπους – που δεν μπορεί να εκφράσει με λόγια τα αισθήματα αγανάκτησης και αποτροπιασμού που νιώθει μπροστά στην απίστευτων διαστάσεων εθνική οικολογική τραγωδία την οποία βιώσαμε τις περασμένες μέρες.
Ο Πρωθυπουργός έκανε πολύ καλά να είναι ιδιαίτερα αυστηρός στην αντίδρασή του. Θα κάνει όμως καλύτερα αν δεν περιορισθεί σε υποσχέσεις και προχωρήσει στην επεξεργασία και διατύπωση συνολικού προγράμματος με συγκεκριμένες άμεσες ενέργειες. Αναφέρω ενδεικτικά :
· Αναζήτηση ευθυνών σε όλα τα επίπεδα συμπεριλαμβανομένου του πολιτικού.
· Δημιουργία, επί τέλους, του θεσμικού πλαισίου προστασίας του δάσους με την πρόταση και υιοθέτησή του από τη Βουλή σε συνδυασμό με το σαφή προσδιορισμό των δασικών ζωνών μέσω της κατάρτισης δασολογίου. Αν δε κάνω λάθος η κυβέρνηση αυτή ήλθε στην εξουσία με τη βασική υπόσχεση της επανίδρυσης του κράτους . Αυτό θα αποτελούσε μια πολύ καλή ευκαιρία να τεθεί προ των ευθυνών της και η αντιπολίτευση που κάνει μεγάλο λάθος αν νομίζει ότι θα εισπράξει πολιτικά τη φθορά της κυβέρνησης μόνο με τις επικρίσεις.
· Κατ’απόλυτη προτεραιότητα εξασφάλιση του έμψυχου και άψυχου υλικού στις εντεταλμένες με την προστασία του δάσους υπηρεσίες.
· Άμεσα, προ των εκλογών, τολμηρά μέτρα κατά των καταπατητών που έχουν ‘ αξιοποιήσει’ καμμένες περιοχές των προηγούμενων πυρκαγιών. Αυτό θα αποτελούσε πραγματικό μήνυμα αλλαγής νοτροπίας και απτό δείγμα πολιτικής αξιοπιστίας. Αν το περίφημο πολιτικό κόστος δεν επιτρέπει αυτά, τί εγγυήσεις υπάρχουν ότι δε θα επαναληφθεί η φαρσοκωμωδία αυτή σε βάρος της υγείας του ελληνικού λαού και στο μέλλον με την Πάρνηθα και τις άλλες περιοχές που κάηκαν τώρα;
· Δραστηριοποίηση των διωκτικών μηχανισμών με την υιοθέτηση μεθόδων που εφαρμόζονται με επιτυχία αλλού για τον επί τέλους εντοπισμό και σύλληψη των εμπρηστών. Το θέαμα της ανήμπορης και πάντα κατόπιν εορτής κινητοποιούμενης μοιραίας πολιτείας είναι αυτόχρημα αποκαρδιωτικό και εκθέτει τη δημοκρατία και το νόμο. Στις τοπικές κοινωνίες, για παράδειγμα, πολύ συχνά οι πάντες γνωρίζουν τους απεργαζόμενους την καταστροφή του δάσους εκτός, περιέργως, από τους εκπροσώπους της πολιτείας.
· Τα στοιχειώδη αυτά ολίγα θα έπρεπε να έχουν γίνει όχι σήμερα όχι αύριο αλλά χθες. Αποτελεί φόβο του υπογράφοντος ότι οι πολιτικές μας ελίτ έχουν διαχρονικά υποτιμήσει το βάθος και την έκταση της οργής και αγανάκτησης του μέσου σκεπτόμενου πολίτη στα θέματα περιβάλλοντος. Αλλιώς πώς να εξηγήσει κανείς την είδηση που ήλθε στο φως της δημοσιότητας τις μέρες αυτές ότι δηλ., σύμφωνα με την αρμόδια επιτροπο της ΕΕ, από το 2000 μέχρι σήμερα δεν έχει ζητηθεί από την επίσημη Ελλάδα ούτε ένα ευρώ για δασοπροστασία (!). Αλήθεια τόσο ψηλά βρίσκεται στις προτεραιότητές μας το θέμα αυτό ;
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου