Όσοι, όμως, διαχειρίζονται τις τύχες αυτού του τόπου εδώ και χρόνια, και ιδιαίτερα μετά την Μεταπολίτευση, και συντέλεσαν καταφατικά ή αποφατικά στη διαμόρφωση του ισχύοντος συνταγματικού πλαισίου έχουν μεγάλες ευθύνες, αφού με κορυφαίες επιλογές τους, όπως η εξασφάλιση ουσιαστικά του ατιμώρητου των Υπουργών και των Βουλευτών και ο διορισμός της ηγεσίας της Δικαιοσύνης παραβιάζονται δύο βασικές συνταγματικές αρχές ( της ισότητας των πολιτών ενώπιον του νόμου και εκείνη της διάκρισης των εξουσιών), και κλονίζεται η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους θεσμούς,την πολιτική και τους πολιτικούς. Μήπως αλήθεια έφθασε η στιγμή να δούμε πού αλλού στον πολιτισμένο κόσμο ισχύουν παρόμοιοι νόμοι ;
Κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, έτσι, αντί να εγκύπτουμε πάνω στα πολλά και σοβαρά προβλήματα της χώρας ασχολούμαστε συνεχώς με τα σκάνδαλα και τη σκανδαλολογία και βιώνουμε την πολιτική ως ένα ατέρμονα κύκλο συνεχώς επανερχόμενων προβλημάτων και ένα χαμηλής ποιότητας θέαμα προς τέρψη των δελτίων των οκτώ και όσων δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την πολιτική από το ποδόσφαιρο. Συχνά υπό τις ιαχές και υλακές αμετροεπών ‘μπουρδολόγων’, λαϊκιστών γενναιόδωρα ανταμειβόμενων για τις ΄υπηρεσίες’ τους προς τους εκάστοτε κρατούντες.
Άμεσο συνεπακόλουθο των ανωτέρω είναι η επικοινωνία να υποκαθιστά την ουσία της πολιτικής στο μέτρο που η διαδρομή, άνοδος και πτώση του μόλις αποχωρήσαντος από την Κυβέρνηση ‘μάγου’ της επικοινωνίας να παραπέμπει και να θυμίζει τον αντίποδά του στην αντίπαλη ομάδα γνωστό και ως ‘θείο βρέφος’. Βίοι παράλληλοι δηλ. που περιμένουν τον Πλούταρχό τους.
Οι τακτικισμοί,η εριστικότητα και η αδυναμία εξεύρεσης κοινού εδάφους των πρωταγωνιστών του δράματος φέρνουν στο νου το συνδικαλισμό του Πανεπιστημίου,όπου ανδρώθηκαν οι περισσότεροι. Ας ελπίσουμε ότι δεν μας επιφυλάσσουν, με την συνεχή υποβάθμιση του πολιτικού διαλόγου, ως φινάλε, την τύχη του κορυφαίου φοιτητικού συνδικαλιστικού οργάνου, της ΕΦΕΕ..
Σχετικά καλό θα ήταν να μη αγνοούμε και να φρονηματιζόμαστε από τη βαθιά δυσπιστία πολιτισμών τόσων διάφορων και μακρινών στο χώρο και το χρόνο όσον του αρχαίου ελληνικού ( Σωκράτης), της Καινής Διαθήκης ( η αποστροφή του Χριστού προς τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους) αλλά και του σύγχρονου ιαπωνικού έναντι των σοφιστών-ρητόρων- δημαγωγών οι οποίοι καταδυναστεύουν, μπερδεύουν και ταλανίζουν το σύγχρονο ελληνικό πολιτικό λόγο και την Εκκλησία του Δήμου . ( Σ.Σ. ο υπογράφων θήτευσε πρέσβης της Ελλάδος στην Ιαπωνία επί τετραετία 1998-2002 και ομιλεί μετά λόγου γνώσης)
Στ’ αλήθεια ακούει, ή ενδιαφέρεται κανείς ν’ακούσει, την κραυγή απόγνωσης του λαού για τα πραγματικά του προβλήματα και τις από μακρού επιβαλλόμενες αναγκαίες δομικές αλλαγές του σαθρού πολιτικού εποικοδομήματος αυτής της χώρας, πριν είναι πολύ αργά ;
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου