Επιστολή μου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ":
Θέλω να συγχαρώ τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ και την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ για τη στεφθείσα με επιτυχία ευγενή προσπάθειά τους να ευαισθητοποιηθούν οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου και να βοηθήσουν στη δενδροφύτευση των ορεινών όγκων που το περιβάλλουν. Είναι ακόμη ενθαρρυντική και πολλά υποσχόμενη η θετική ανταπόκριση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών στην πρωτοβουλία αυτή.
Η συζήτηση για το περιβάλλον, όσο κι αν έχει γίνει μόδα τελευταία, δε φτάνει νομίζω για να αναδείξει επαρκώς τα απαράδεκτα κενά και τις καθυστερήσεις του αρμόδιου Υπουργείου και των ΟΤΑ που πληρώνει και θα πληρώνει ακριβά η χώρα μας στο μέλλον με μεγαλύτερο θύμα την υγεία των κατοίκων της και τη μοναδική ίσως βαριά της βιομηχανία, τον τουρισμό. Σχετικά ο υπογράφων, ακούγοντας αυτές τις μέρες για το περιβαλλοντικό έγκλημα που συντελείται σε βάρος της υγείας και της ζωής των κατοίκων της περιοχής του Ασωπού και τις συνεχώς παρατηρούμενες κρίσεις στη διάθεση των αστικών αποβλήτων, με πιο πρόσφατη εκείνη του Γυθείου Λακωνίας, διερωτάται τι άραγε πρέπει να συμβεί ακόμη ώστε να αφυπνισθούν οι αρμόδιοι και να προχωρήσουν στην υλοποίηση των παρακάτω πολύ απλών αρχών :
- Αυστηρή εφαρμογή της γενικώς ισχύουσας αρχής « ο ρυπαίνων πληρώνει» και όπου αυτό δε φαίνεται να είναι αρκετό για την αποτροπή της ρύπανσης των υδάτων και του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής , οριστικό κλείσιμο της βιομηχανικής ή άλλης παραγωγικής μονάδας που δεν φροντίζει για την ασφαλή αποκομιδή και διάθεση των αποβλήτων της και ιδιαίτερα εκείνων που είναι τοξικά. Η σχετική τεχνολογία υπάρχει. Όποιος αντιπαραθέτει επιχειρήματα υψηλού οικονομικού κόστους ή επισείει τον κίνδυνο της ανεργίας θέλει προφανώς , παραγνωρίζοντας ό,τι συμβαίνει στο στοιχειωδώς πολιτισμένο κόσμο, να θέσει τους φόβους αυτούς ψηλότερα από την υγεία και τη ζωή των ανθρώπων που ζουν κοντά στις μονάδες αυτές και είναι τα μεγάλα θύματά τους. Το αυτό ισχύει και για τα νοσοκομειακά απόβλητα.
-Αντιμετώπιση του προβλήματος των αστικών απορριμμάτων με τον αυστηρό διαχωρισμό τους μεταξύ οργανικών και μη στην πηγή παραγωγής τους δηλ. στο κάθε νοικοκυριό και πριν βγουν από το σπίτι και τοποθετηθούν στον κάδο. Οι κύριοι δημοτικοί άρχοντες, αντί να προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο, σπαζοκεφαλιάζοντας για τον τρόπο διάθεσης όλων των απορριμμάτων φύρδην-μίγδην – κανείς φυσικά δε θέλει στην αυλή του τα σκουπίδια του γείτονα- είναι καιρός να δουν τα πλεονεκτήματα της μεθόδου αυτής που δεν είναι πρωτότυπη (εφαρμόζεται με επιτυχία σε πολλές χώρες του κόσμου) αλλ’ίσως για μας πρωτόγνωρη :
α) εξασφάλιση φθηνού βιολογικού λιπάσματος με την κομποστοποίηση των οργανικών υπολοίπων που κάθε νοικοκυριό παράγει σε διάφορες ποσότητες. Είμαι σίγουρος ότι όσοι μένουν σε σπίτια με αγροκτήματα είναι οικείοι με τη μέθοδο αυτή.
β) ευκολότερη διάθεση δια της ανακύκλωσης των λοιπών υλικών όπως χαρτιά, γυαλιά, μέταλλα, συσκευασίες κ.λ.π. κάτι που δειλά έχει ήδη αρχίσει με τους μπλε κάδους.
γ) Αντιμετώπιση επί τέλους του άγους της πλαστικής σακούλας που πρέπει να διατίθεται μόνο αν είναι βιοδιασπώμενη.
Εν ολίγοις νομίζω ότι δεν μας λείπουν ούτε οι ιδέες ούτε η μέθοδος αλλ’ούτε και τα χρήματα, αν αναλογισθεί κανείς το κόστος της συνέχισης της απαράδεκτης κατάστασης που βιώνουμε σήμερα στη χώρα μας στο τομέα αυτό. Εκείνο που φοβούμαι ότι τελικά λείπει είναι η απέχθειά μας προς το συγκεκριμένο και ο δισταγμός μας να δούμε το καινούργιο και να προχωρήσουμε στις απαιτούμενες ρήξεις. Η κοινωνία, πάντως , αν κρίνει κανείς από τη μαζική ανταπόκριση του κόσμου στο ηλεκτρονικό δημοψήφισμα του ΣΚΑΙ για τον Ασωπό φαίνεται να είναι ώριμη για την αποδοχή πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση αυτή. Αυτό είναι παρήγορο και ελπιδοφόρο.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου